HET ONTSTAAN VAN ONZE VERENIGING
Het begon allemaal op een late maandagavond op Linkhout kermis in juli 2010. Nick was weer aan het vertellen over zijn zoveelste Normandië-trip die hij zou maken en over de Normandië-tripjes die al gepasseerd zijn. Andy bezoekt ook erg graag deze oorlogsmusea, graven, enz... maar zijn partner was daar niet zo in geïnteresseerd, dus was dat al moeilijker om daar een vakantie rond te plannen voor hem en vele andere lotgenoten. We vonden dan ook dat het nodig was om onze eigen vereniging op te richten, waarmee we onder vrienden en kennissen zelf dergelijke tripjes kunnen organiseren en maken. Het begon een beetje lacherig, maar hoe later het werd, hoe serieuzer het werd. We hoorden ook steeds van meerdere mensen dat ze ook wel zouden willen deel uitmaken van onze vereniging, of gewoon meegaan op dergelijke tripjes. Waarom zouden we onze eigen vereniging niet oprichten? Eén van onze grote uitdagingen die we wilden verwezenlijken wais een uitstap naar Auschwitz.
We beslisten alvast dat we onze vereniging 'War Visitors Linkert' zouden noemen. Later werd dit veranderd naar 'War Visitors Linkhout' omwille van het geografische bestaan van Linkhout. Iets later die week richtte Andy reeds de Facebook-pagina van het WVL op, en ook de website werd opgestart.
Op een bepaald ogenblik kwam ook het Lancaster monument in Linkhout ter sprake. Velen weten het niet (of niet meer), maar ook in Linkhout staat een oorlogsmonument. En dan bedoelen we niet dat monument tegenover de kerk op het dorpsplein, maar het Lancastermonument in de Goeren. Dit monument werd ingehuldigd in mei 1983, maar stond er ondertussen erg vervallen bij. Op deze plaats stortte een Lancaster bommenwerper neer op 21 februari 1945, neergeschoten door een Duitse nachtjager. Er was slechts 1 overlevende van de 7 bemanningsleden, met name Alex Jenkins, de piloot.
Op een aangename zaterdagavond, begin augustus 2010, zaten we op een barbecue bij Andy.Hij toverde plots het boek 'De Lancaster bommenwerper - Alfa Romeo Two, neergeschoten boven Linkhout - Zelem tijdens WO II', geschreven door Rudy Kenis, boven. Gefascineerd doorbladerde ik dit boek en mijn interesse in dit boek, het monument en zijn verhaal groeide massaal. We spraken die avond ook af om een eerste vergadering te doen met ons WVL-team, de woensdag die volgde. Maar zo lang duurde het niet voor we onszelf weer confronteerden met het boek. Een dag later zijn we terug bij Andy samengekomen en zouden we het museum van de Slag der Zilveren Helmen in Loksbergen gaan bezoeken, aangezien het dat weekend 96 jaar geleden was dat deze plaats vond. Maar eerst gingen we het Lancaster monument bezoeken. Als klein kind was ik, en vele anderen, daar al eens geweest, maar toch deed het pijn aan het hart om te zien hoe dit monument er nu bijstond. Dit konden we zo niet laten en meteen was het ons hoofdplan om dit monument terug op te waarderen en bekend te maken onder de Linkhoutenaren, Lummenaren en mensen daarbuiten.
Het monument in de jaren '80 (foto: Rudy Kenis)
Het monument in 2010, voor de renovatie (foto: Nick Lieten)
Na het bezoek aan het museum in Loksbergen, zijn we nog eens terug naar het monument gegaans. In het boek staat ook een foto van een huis waar de lichamen van de overleden bemanningsleden begraven lagen. Ook die foto fascineerde ons en we zijn dan op zoek gegaan naar het huis. Helaas konden we het niet meteen vinden. We hebben dan een bezoek gebracht aan de eigenaar van het boek, maar hij kon ons ook niet vertellen waar dit huis gelegen was.
We zijn dan ook nog eens naar de grootouders van Robrecht gereden, het was ondertussen al omstreeks 22u30, en ook zij wisten niet waar het huis staat. Ze wisten ons wel te vertellen dat de grootouders van Lincy dit zeker zouden weten. En een dag later was het dan ook zover. Zij konden ons inderdaad vertellen waar dit huis stond, en we zijn dat die zondagavond dan ook gaan zoeken... En we vonden het. Het huis staat er nog, tegenover het voormalige café Patrief in Zelem. Op de plaats waar de graven lagen staat nu een nieuw huis. Of hoe met de tijd stilaan alles vergaat...
Het huis in Zelem waarnaast de omgekomen bemanningsleden een goed jaar begraven lagen (foto: Nick Lieten)
Op 11 augustus was het dan zover, onze eerste WVL-vergadering. Ons belangrijkste punt op dat moment was uiteraard het opfleuren van het monument. We hebben ondertussen ook al contact gezocht (en gevonden) met Rudy Kenis, de schrijver van het boek. Die man was zo ontdaan en blij dat er nog mensen zich interesseren in dit onderwerp. We hebben dan ook meteen afgesproken dat we op de gemeente gaan informeren wat de mogelijkheden zijn met het monument.
Op vrijdag 5 november 2010 hielden we onze eerste activiteit. Rudy Kenis kwam een lezing geven over de neergestorte Lancaster in Linkhout. Rudy stak er heel veel opzoekingswerk in om dit hele verhaal te achterhalen en zijn boek is dan ook zijn persoonlijke levenswerk. We hoopten op deze eerste activiteit een 30 à 40 personen te mogen verwelkomen, maar het werd een onverwacht succes. Maar liefst een 120-tal personen was aanwezig in de kantine van KWS Linkhout die avond. Rudy vertelde meer dan 2 uur en het publiek luisterde zeer geboeid.
Groepsfoto na onze allereerste activiteit (foto: Koen Luts)
Op 2 april 2011 maakten we onze eerst uitstap. Met 38 mannen en vrouwen trokken we naar Ieper, waar we Flanders Fields bezochten. We bezochten het In Flanders Fields museum, deden een rondrit naar belangrijke historische plaatsen met een gids en sloten af met een bezoek aan The Last Post.
Op 17 september 2011 hebben we voor de eerste maal het Lancaster monument in de Goeren gerenoveerd. Met ongeveer 18 mensen waren we in totaal. De jongste was 4 jaar, de oudste was oudstrijder Evarist Doggen, 87 jaar. We zijn bijzonder fier op onze prestatie en danken iedereen die ons geholpen heeft met de renovatie. Ondertussen hebben we nog enkele renovaties achter de rug.
ancaster monument na de laatste renovatie in 2013 (foto: Nick Lieten)
In ons eerste werkjaar hadden we exact 50 leden, een mooi aantal als je het ons vraagt.
Het absolute hoogtepunt in onze nog jonge oprichting, kwam er op 24 mei 2012. Sir Alex Jenkins en Pauline brachten ons een kort bezoek. We pikten hen op in Brussel, bezochten de kerk, zijn landingsplaats, etc... en het monument in de Goeren. Het was een zeer aangename, maar ook zeer emotionele dag voor dit koppel, die ons met veel dankbaarheid verlieten. That's what we do it for.
Alex Jenkins aan het monument dat opgemaakt is met het landingsgestel van zijn Lancaster bommenwerper in 2012 (foto: Nick Lieten)
Ondertussen hebben meerdere familieleden van de bemanning ons reeds een bezoek gebracht: Margaret Theile -de zus van Sydney Swift- en haar echtgenoot Gerhard, hun zonen Stephen en Marcus, en schoondochter Joanne. Pam en Maddie Cairns, die ook familie zijn van Sydney Swift en Charles Jenkins, de neef van piloot Alexander Jenkins.
In 2015 organiseerden we de 70e herdenking van de Lancaster-crash. In aanwezigheid van de familie Theile werd dit een heel emotionele maar mooie herdenking.
We hebben jaren geijverd om een straat in Linkhout te vernoemen met verwijzing naar de gebeurtenis van februari 1945. In 2016 was het eindelijk zover en werd de nieuwe verkaveling in Linkhout vernoemd naar Alex Jenkins.
